غالبا این ادعا را می‌شنویم اما تاكنون مشخص نبوده است كه آیا نواختن پیانو به عنوان نمونه بر استعداد فرد تاثیر مثبت می‌گذارد. یك پژوهش جدید به این سوال پاسخ می‌دهد: جوانانی كه در كودكی به موسیقی می‌پردازند، حتی صرف‌نظر از موقعیت اجتماعی بهتر از همسالان خود هستند. همچنین درخصوص جوانانی كه صدای خوش برایشان حائز اهمیت است این موضوع صدق می‌كند و گشاده‌رو و جدی‌تر هستند و نمرات بهتری را در درس خوب كسب می‌كنند.
اینها نتیجه پژوهشی است كه انستیتوی آلمانی تحقیقات اقتصادی DIW كسب كرده است. آدریان هیله و یورگن شوپ به بررسی آمار موسسه پژوهش‌های آماری آلمان پرداختند كه هر ساله در زمینه اجتماعی- اقتصادی از بین 110هزار خانوار 20 هزار نفرشان مورد پرسش قرار می‌گیرند. در این پژوهش آنها توجه خود را روی جوانان 17 ساله متمركز كردند كه حداقل از سن 8 سالگی خود را با یكی از انواع ابزار موسیقی مشغول می‌كردند. در گروه مقایسه جوانانی را انتخاب كردند كه ورزش یا رقص را انتخاب كرده بودند. حال امتیاز جوانان 17 ساله نوازنده موسیقی در چه اموری بازتاب می‌یابد؟ همه جوانان باید در 3 تست شركت كنند كه عبارت است از انتخاب صحیح لغات، علایم ریاضی و اشكال.
نتیجه: افراد مسلط به ابزار موسیقی در زمینه تست انتخاب صحیح لغات و كمتر در انتخاب علایم ریاضی بهتر از دیگران بودند.
پژوهش دیگری نیز همین نتیجه را نشان می‌دهد. دانشمند موسیقی گونتر كرویتس از دانشگاه اولد نبورگ آلمان در یك پژوهش درازمدت به تحقیق روی دانش‌آموزان دبستانی پرداخت كه در كنار درس موسیقی مدرسه، نواختن یكی از ابزار موسیقی را آموزش دیده بودند. او چنین نتیجه گرفت: دانش‌آموزان اهل موسیقی بهتر از دیگرانی كه اهل موسیقی نبودند یا در كنار درس مدرسه خود را در علوم طبیعی تقویت می‌كردند، می‌توانستند لغات را به یاد بیاورند.براساس پژوهش انستیتوی تحقیقات اقتصادی فوق‌الذكر تمرین مرتب موسیقیایی همچنین با برخی ویژگی‌های شخصیتی فرد ارتباط پیدا می‌كند. جوانان 17ساله اهل موسیقی نه‌تنها بازتر، بلكه صادق‌تر از دیگران بودند و بیشتر به تحصیلات عالی و ادامه تحصیلات دانشگاهی تمایل نشان می‌دادند كه اینها هیچ‌كدام ربطی به وضعیت خانوادگی‌شان نداشت. دلایل این امتیاز را این پژوهش نشان نمی‌دهد. دلیل آن احتمالا در این است كه آنها چون در سن 8 سالگی در مدرسه صادق‌تر، علاقه‌مندتر و بهتر بودند والدینشان آنها را به نواختن موسیقی نیز ترغیب كرده بودند، اما این بدان معنا نیست كه نواختن موسیقی هیچ فایده‌ای دربر ندارد. مسلم آن است كه كودكان از این طریق به تمرین توانایی‌هایی می‌پردازند كه برای نواختن ضروری است. از جمله آنها با فاصله‌ها آشنا می‌شوند و بین صداهای كوتاه و بلند تمایز قائل می‌شوند.
اكرت آلتن مولر، سرپرست انستیتوی فیزیولوژی موسیقی و پزشكی موسیقی آلمان در شهر هانور به این نكته اشاره می‌كند كه اشتغال به امر موسیقی چالش بزرگی برای مغز است. هنگام نواختن چند چیز را هم باید رعایت كرد:
شنوایی، حافظه، حركات جسمانی، تسلط بر جسم و مراكز مغزی را كه باید احساسات را شكل دهند. به این موارد موضوع نواختن گروهی نیز افزوده می‌شود. به خاطر آنكه یك قطعه، صدای موزون و خوبی داشته باشد، همه نوازندگان باید همزمان به یكدیگر گوش فرا دهند و خود را با هم هماهنگ كنند. حال شاید همه این مسائل فرد را با استعدادتر نكند، اما لذت بسیاری را در بردارد.