ادای دین به «پرویز شهریاری»
«پرویز شهریاری» به معنای دقیق کلمه یک شخصیت فرهنگی بود و به واقع یک اسکولار محسوب می‌شد. بیشتر خود‌آموخته و خود‌انگیخته بود، نمونه‌ای از مردان قدیم که در زمینه‌های وسیعی معلومات داشتند. معلمی، تالیف ده‌ها جلد کتاب، سردبیری نشریات متعدد، همه نمود فعالیت‌های او به‌عنوان شخصیتی اسکولار است، شخصیتی که خود به تنهایی یک «نهاد» بود، یک نهاد فرهنگی. توانایی مهم دیگر «شهریاری» در ترویج فرهنگ و اندیشه علمی به‌ویژه فرهنگ و اندیشه ریاضی بود.
شخصیت‌‌های علمی و فرهنگی عمدتا به کار آموزش و پژوهش می‌پردازند و در بین آنان کسانی که به ترویج و همگانی‌کردن علم نیز توجه می‌کنند، باید توانمندی‌های ویژه‌ای داشته باشند که دانش عمیق و توانایی توصیف یک مطلب دشوار علمی و ریاضی به زبانی ساده و هنرمندانه مهم‌ترین این ویژگی‌هاست. «پرویز شهریاری» هم با ترجمه‌های خود به ترویج علم کمک شایانی کرد و هم با قلم‌اندازی هنرمندانه نیز به این مهم یاری رساند. نشریاتی هم که او راه انداخت یا سردبیری کرد از سخن علمی تا آشتی با ریاضیات عمدتا نشریاتی توصیفی برای ترویج علوم و ریاضیات محسوب می‌شوند، نشریاتی که در همگانی کردن علم و توسعه فرهنگی جامعه اهمیت ویژه‌ای دارند و «شهریاری» در پایه‌گذاری این‌گونه نشریات برای ترویج فرهنگ علمی در کشور نقش ارزنده‌ای داشت. همه این فعالیت‌ها از شهریاری یک نهاد علمی ساخت، نهادی که به توسعه علم و فرهنگ همت گماشت و در دوره خود اثرگذار بود و جوان‌های بسیاری از او تاثیر گرفتند. جوان‌هایی که در عصر فناوری دیجیتال، مشعل دانش و فرهنگ را بر روی شبکه‌های ارتباطی گسترده‌اند، جوانانی که در عرصه جهانی هماورد می‌طلبند.
یحیی تابش
هیات علمی دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف