دکتر امین ماهورام، روانپزشک و فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، در گفتگو با ایسنا:
حواس‌پرتی در دانش‌آموزانی که مبتلا به اختلال تمرکز و یادگیری هستند، یکی از مشکلات آموزش‌های مجازی است که می‌توان راهکارهایی برای مدیریت آن ارائه داد.
دستگاه‌هایی که دانش‌آموز برای یادگیری آموزش از راه دور استفاده می‌کند به جز استفاده در کلاس درس کاربردهای دیگری هم دارند که می‌تواند باعث جلب توجه و حواس پرتی دانش‌آموز و عقب‌افتادن از روند معمول کلاس شود. در کودکانی که مبتلا به اختلال توجه و تمرکز هستند توصیه می‌شود سایر دسترسی‌ها از پیام‌رسان‌های دیگر محدود شود و اگر امکان دارد یکی از والدین در حین آموزش، کودک را همراهی کند.
عدم مدیریت زمان، یکی دیگر از چالش‌های آموزش مجازی است. به هم‌ریختگی زمان خواب و بیداری دانش‌آموزان و هماهنگ نشدن دانش‌آموز با جریان کلاس از دیگر موضوعاتی است که باعث می‌شود دانش‌آموز روند درستی را برای هماهنگی کارهای روزمره و شرکت در کلاس، نداشته باشد.
تنظیم چک لیست‌های انجام کار روزانه و اولویت‌بندی فعالیت‌ها اقدامی موثر در این آموزش‌هاست. دانش‌آموزان با شرایط ویژه مانند مبتلایان به اختلال توجه و تمرکز، افرادی‌که در بینایی، شنوایی و یا صحبت کردن دچار مشکلاتی هستند، بیش از سایرین در معرض آسیب‌های آموزش مجازی هستند و باید تمهیداتی برای این دانش‌آموزان دیده شود تا کمترین مشکل متوجه این افراد باشد.
یکی دیگر از مشکلات آموزش‌های مجازی موضوع منزوی شدن دانش‌آموزان است. احساس تنهایی و حسن انزوای دانش‌آموزان مقاطع‌پایین‌تر و کودکان کم سن و سال با جدا شدن از دوستان و همسالان تقویت شد. باید ییادآوری کنیم که انسان موجودی اجتماعی است و طبعیت انسان تمایل به تعامل با سایرین دارد؛ به هر دلیل اگر تعامل با سایر انسان‌ها محدود شود حس انزوا خصوصا در بچه‌های کوچکتر آزار دهنده است.
آموزش آنلاین نمی‌تواند جایگزین آموزش‌های حضوری شود. شاید از نظر فیزیکی آموزش آنلاین برای همه افراد راحت‌تر باشد ولی در دراز مدت می‌تواند آزاد دهنده باشد و باعث قطع بخشی از ارتباط با دنیای واقعی شود.
ایجاد فضایی آزاد (شبیه به زنگ تفریح درمدرسه) در کلاس‌های آنلاین، راهکار مناسبی برای تعامل بیشتر دانش‌آموزان خواهد بود.
تحقیقات نشانگر این موضوع است که با تداوم آموزش‌مجازی، انگیزه دانش‌آموزان برای درس خواندن هم کاهش پیدا می‌کند، بنابراین بخشی از این موضوع به دلیل نبود ارتباط چهره به چهره و بخش دیگری به دلیل عدم حضور فیزیکی و فقدان فوریت پاسخدهی در کلاس است.
ارائه آموزش‌های راهبردی نیازمند حضور دانش‌آموز در کلاس درس و ارتباط چهره به چهره با آموزگار و همسالان است.
تنظیم برنامه بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت نیز از راهکارهای پیشگیری از افت تحصیل در آموزش مجازی است. صحبت کردن با دوستان درباره پیشرفت درسی، تعامل با اولیای مدرسه با موضوع پیشرفت درسی می‌تواند برای بهبود روند درسی کمک کننده باشد.
در پایان باید به محدودیت دسترسی برخی دانش‌آموزان به امکانات الکترونیکی و سخت‌افزاری در دوره آموزش مجازی نیز اشاره کنیم: متاسفانه فارغ از این موضوع محدود شدن دسترسی به اینترنت و یا عدم آشنایی دانش‌آموزان کوچکتر به نحوه کارکردن با پیام‌رسان‌های آموزشی مجازی به روند آموزش لطمه وارد کرده است.