ˈابوالقاسم غفاریˈ، متولد سال 1285 ه. ش. در تهران، از دانش آموختگان مدرسه دارالفنون و نیز از نخستین دانشجویان اعزامی به فرانسه بود. او مدرک کارشناسی خود را در رشته ریاضیات از دانشگاه نانسی فرانسه دریافت کرد و در دانشگاه سوربن نیز از رساله دکترای خود با موضوع 'ˈبررسی حرکت براونی از نقطه نظر ریاضیات پیشرفته' دفاع کرد؛ رساله ای که بعدها زمینه آشنایی وی را با آلبرت اینشتین، فراهم کرد.
وی نخستین ایرانی و فرد غیر آمریکایی راه یافته به سازمان فضایی آمریکا -ناسا- بود که در بخش محاسبات مداری پروژه آپولو-11 نیز مشارکت داشت. وی به پاس این اقدام مدال دستاوردهای ویژه طرح آپولو-11 را از ریچارد نیکسون، رییس جمهوری وقت ایالات متحده دریافت کرد.
غفاری، به رغم دستاوردهای شایان توجه حیات پربارعلمی کمتر مورد توجه رسانه ها قرارگرفت. او که سابقه عضویت در کمیسیون ملی ایران در یونسکو، آکادمی علوم نیویورک، آکادمی علوم واشنگتن، انجمن آمریکایی پیشرفت علوم، انجمن ریاضیات لندن، انجمن ریاضیات، و نیز انجمن نجوم آمریکا را در کارنامه خود داشت، تا پایان عمر مشتاقانه پیگیر تحولات علمی به ویژه در حوزه ˈتئوری ریسمانˈ بود.
تئوری ریسمان شاخه ای از علم فیزیک نظری و مربوط به حوزه فیزیک انرژی های بالا است و درابتدا برای توجیه کامل نیروی هسته ای قوی به وجود آمده است. غفاری چندین ماه با اینشتین در مرکز مطالعات پیشرفته پرینستون آمریکا همکاری داشت و علاوه براین سابقه تدریس در دانشگاه های تهران، پرینستون، هاروارد، و واشنگتن را در پرونده علمی خود به یادگار گذاشت.